Όταν μία σειρά αυτοαποκαλείται τρόμου, πρέπει να είναι τρόμου μάτια μου, όχι κωμωδία! Αυτό ακριβώς πάθαμε και με το Νησί Των Ξωτικών, παραμονές Χριστουγέννων.
Όλοι μας θέλαμε να πάρουμε μία δόση από Christmas Horror, αλλά αντί να καταφέρουν να μας τρομάξουν, κατάφεραν να μας κάνουν να γελάσουμε. Και ενώ ξέρουμε γενικότερα πως τα ξωτικά σε κάθε τους αναφορά είναι κάποια κυκλοθυμικά πλάσματα, στην αρχή κιόλας της σειράς, βλέπουμε μία αγελάδα να θυσιάζεται για να ταΐσει με τη σάρκα και το αίμα της όχι ξωτικά πλέον, αλλά αιμοδιψή τέρατα!
Γενικά, Το Νησί Των Ξωτικών αποδείχτηκε μια κακομαγειρεμένη σειρά και το ταξίδι δεν ήταν αρκετά συναρπαστικό.
Το Νησί Των Ξωτικών ακολουθεί τις όχι και τόσο πολλά υποσχόμενες χριστουγεννιάτικες διακοπές μιας δανικής οικογένειας. Είναι γεμάτο από ατμόσφαιρα Gremlins και φαίνεται και από το πρώτο κιόλας ημίωρο επεισόδιο ότι δεν “τραβάει”. Είναι πολύ ελαφρύ. Σίγουρα δεν είναι καθόλου τρομακτικό και δεν περιέχει καθόλου φαντασία.
Το τέλος της σειράς είναι απίστευτα βιαστικό και οι χαρακτήρες, δεν έχουν καθόλου χρόνο για να εξελιχθούν. Πολλά ερωτήματα έμειναν αναπάντητα, γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε χρόνος! Η ιδέα των περίεργων πλασμάτων που είναι περιορισμένα πίσω από έναν φράχτη είναι διασκεδαστική και μόνο αυτό— μια ιδέα. Δεν έχουμε πολλές πληροφορίες για τα ίδια τα πλάσματα ή για το πώς κατέληξαν εκεί.
Γενικά, Το Νησί Των Ξωτικών αποδείχτηκε μια κακομαγειρεμένη σειρά και το ταξίδι δεν ήταν αρκετά συναρπαστικό.