Αυτόν το Δράκουλα δεν τον ξεχνάς (για πολλούς λόγους)
Έχοντας σχηματίσει ολοκληρωμένη άποψη για την σειρά μετά από τα τρία 90λεπτα επεισόδια που παρακολουθήσαμε, αποκτήσαμε συμπεράσματα για αυτήν και γενικότερα τις εντυπώσεις μας για αυτά που είδαμε σε αυτά.
Το Dracula είναι δεδομένο ότι προσπαθεί να συνδυάσει τρόμο και αγωνία, σε μια κάπως διαφορετική προσέγγιση του μύθου που ξέρουμε μέσα από τους δημιουργούς του Sherlock και στην αρχή (το πρώτο επεισόδιο) τα καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία, ενώ παράλληλα προσπαθεί να ξεφύγει από τα κλισέ του θέματος.
Ενώ το πρώτο επεισόδιο παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα ιστορία και αναλύει τον χαρακτήρα του Dracula και υπάρχουν ενδιαφέρουσες πτυχές, σε ένα θέμα που σίγουρα θα μπορούσε να ξεφύγει και να γίνει καρικατούρα, αλλά το αποφεύγει σε μεγάλο βαθμό, μετά είναι λες και γυρίστηκε άλλη σειρά.
Ενώ το πρώτο επεισόδιο παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα ιστορία, μετά είναι λες και γυρίστηκε άλλη σειρά
Από τα μισά του δεύτερου επεισόδιου και μετά, ενώ οι χαρακτήρες έχουν τον κύριο λόγο αλλά και η πλοκή διατηρείται σε ενδιαφέροντα επίπεδα με κάποια twists, παρασύρεται σε μερικές ανούσιες και ανέμπνευστες σκηνές που γίνονται καρικατούρα και βγάζουν άθελα (;) τους γέλιο.
H παραγωγή γενικά φροντισμένη και πολλά πράγματα είναι προσεγμένα αλλά και εκεί μέχρι το δεύτερο επεισόδιο. Μετά τα σκηνικά και εφέ χαλάνε εντελώς, η πλοκή γίνεται αχταρμάς και ουσιαστικά δείχνει σαν να βιάζεται κάπως να ολοκληρωθεί.
Πάντως η σειρά Dracula από την αρχή μας κάνει να θέλουμε να μάθουμε για την συνέχεια, αν και νιώθουμε βέβαια σε κάποια σημεία ότι…
τρενάρει αυτά που θέλει να δώσει, ωστόσο καταλήγει εντελώς τσαπατσούλικα και απογοητεύει, αφήνοντας πίσω τις όποιες βλέψεις για κάτι πραγματικά ενδιαφέρον.
Για να συνοψίσουμε οι υψηλές προσδοκίες που δημιουργήθηκαν στην αρχή, δυστυχώς γρήγορα γκρεμίστηκαν με την άνιση συνέχεια και είναι κρίμα αυτό το φινάλε που αφήνει τον θεατή άφωνο, αλλά για τους λάθος λόγους. Συνοπτικά το πρώτο επεισόδιο είναι πάρα πολύ καλό και πιο κοντά ίσως σε αυτά που περιμέναμε, το δεύτερο μένει από… καύσιμα στα μισά και το φινάλε σκέτη απογοήτευση.
Από Νίκος Δρίβας, cineramen.gr
