Outlander: όχι άλλο κάρβουνο!

Σειρά με εκατομμύρια φανατικούς, οι οποίοι μάλιστα, δεν σηκώνουν και κουβέντα, ότι είναι η καλύτερη σειρά όλων των εποχών.

Ίσως να φταίει το ταξίδι στο χρόνο, ίσως η ρομαντική της πινελιά, που μιλά για μία αγάπη που… μόνο σε σειρά μπορείς να παρακολουθήσεις, ίσως και τα τσακίρικα μάτια του Σαμ Χιούαν… πάντως έχει πέραση.

Και δεν λέμε το αντίθετο. Ήταν εξαιρετική, αγαπούσαμε κι εμείς φανατικά Outlander, μέχρι να καταντήσει να γίνει… Λάμψη και Καλημέρα Ζωή. 

Ομόφωνα όλοι στο site, λέμε “όχι άλλο κάρβουνο”. Τα έχουμε δει όλα οι άνθρωποι. Τί άλλο πια να παρακολουθήσεις; έχει αρχίσει και αναμασά τρελά.

Οι πρώτες σεζόν, δεν λέω, εξαιρετικές για το είδος. Λίγο η τέταρτη άρχισε και κούραζε με όλη αυτή την ιστορία του πήγαινε-έλα και του χανόμαστε-βρισκόμαστε της Μπριάνα και του Ρότζερ, αλλά στο τέλος, είχαν όλοι το happy end που τους άξιζε. 

Στην πέμπτη λοιπόν, παρακολουθήσαμε την εμμονή της Μπριάνα με τον βιαστή της Στίβεν Μπόνετ, (ο οποίος χρειάστηκαν δύο σεζόν για να τον πιάσουν και παραλίγο να την ξανά-βιάσει, να τα λέμε κι αυτά!) ο Τζέιμι παραλίγο να πλαντάξει από το μαύρο φίδι που τον έφαγε, ο καημένος ο Μέρταχ, μας άφησε χρόνους και η Κλερ, βιάστηκε (ΠΑΛΙ) από ένα τσούρμο μαντραχαλέους. Σε αυτή τη σειρά… πολύ βιασμός ρε παιδί μου. Μόνο το γατί δεν έχουν βιάσει ακόμη!

Κι εδώ έρχεται η σύγκριση με τη Λάμψη και την Καλημέρα Ζωή. Ο Ρότζερ και η Μπριάνα, πήγαν να φύγουν, να γυρίσουν στην εποχή τους, (αλλά δεν μπόρεσαν) ο μικρός Τζέμι έχει γίνει σχεδόν νήπιο, ο Τζέιμι και η Κλέρ, έκλεισαν τα 50 (αλλά ακόμη συνουσιάζονται σαν να μην πέρασε μία μέρα και να μην έχουν βιολογικό ρολόι) κι εμείς… περιμένουμε να δούμε και τα δισέγγονα Φρέιζερ; ε, όχι ρε παιδιά, βάλτε λίγο φρένο! Είπαμε, εξαιρετική σειρά, από σκηνοθεσία, σενάριο, ερμηνείες, αλλά basta που λένε και οι φίλοι μας οι Ιταλοί. 

Δώστε ένα τέλος επιτέλους, να παρακολουθήσουμε κι εμείς κάτι άλλο με την ησυχία μας! Είπαμε, όχι άλλο κάρβουνο!