Η Άννα με -Α- για πάντα στις καρδιές μας
Μία από τις πιο γλυκές ιστορίες που διαθέτει η πλατφόρμα, είναι η Άννα με -Α- και όσοι την παρακολουθήσατε, νιώσατε σίγουρα αυτό το γλυκό αίσθημα που μας άφησε η τρίτη σεζόν, με τη μικρή ορφανούλα, έφηβη πια, να ανοίγει τα φτερά της στη ζωή έχοντας δίπλα της ανθρώπους που την αγαπούν πραγματικά.
Η κοκκινομάλλα Άννα, βρήκε επιτέλους την πραγματική ταυτότητα των γονιών της με τη βοήθεια της Μαρίλα και ανακάλυψε ότι είχαν πεθάνει όσο εκείνη ήταν ακόμη βρέφος, ενώ η καταγωγή τους ήταν σκωτσέζικη. Η αλήθεια είναι ότι της πάει για Σκωτσέζα.
Ωστόσο, αυτό το ορφανό, αγαπήθηκε πραγματικά από τη Μαρίλα και το Μάθιου και τους άλλαξε τη ζβή προς το καλύτερο, κάνοντας την κρύα καρδιά τους να λιώνει κάθε φορά που την κοιτάζουν.
Κι έχουμε και το Γκίλμπερτ.
Κοντέψαμε να πάθουμε ένα μικρό εγκεφαλικό επεισόδιο όταν αντικρίσαμε τη Γούινι για υποψήφια σύζυγο, η αλήθεια είναι. Μια χαρά καθόταν στο ιατρείο και μιλούσε με το σκελετό της και ξαφνικά την είδαμε να βγαίνει ραντεβουδάκια και να δειπνεί μετά των γονιών της μαζί του.
Στο τέλος όμως ok, πήγε η ψυχούλα μας στη θέση της και είπαμε χαλάλι για την υπομονή που κάναμε τόσες σεζόν στις οποίες ο έρωτας αυτός εξελισσόταν, αλλά δεν έλεγε να εξωτερικευτεί.
Σαν γενική αίσθηση, η Άννα με -Α- μας άρεσε και θα μας λείψει. Το σενάριο στην τρίτη σεζόν όμως, είχε κάποια κενά.
Η Νταϊάνα, ανταποκρίθηκε κι εκείνη επιτέλους στον έρωτα του Τζέρι και σε κάποια κρίση ταυτότητάς της, του είπε να σταματήσουν να συναντιούνται γιατί είναι… μήλα και πορτοκάλια. Στη συνέχεια όμως την είδαμε να πατάει πόδι στους φαντασμένους γονείς της και να κλωτσάει τελικά την ιδέα του παριζιάνικου κολεγίου. Αφού λοιπόν ο παλιός της εαυτός ξαναγύρισε, με το Τζέρι τι έγινε; θα μας πει κάποιος;
Η καινούρια μικρή φίλη της Άννας, η Κακουέτ, βρέθηκε κυριολεκτικά εγκλωβισμένη σε μία “φυλακή” που περιστοιχιζόταν από δήθεν καλόγριες αλλά στην πραγματικότητα μια ομάδα εθνικιστών που ήθελαν να εξολοθρεύσουν τους Ινδιάνους με κάθε τρόπο. Παρακολουθήσαμε λοιπόν τη μάταιη προσπάθεια του Μάθιου, της Άννας και των γονιών της μικρής να την πάρουν πίσω, με τους δύο πρώτους να επιστρέφουν άπραγοι και λυπημένοι στο Γκριν Γκέιμπλς και το ζευγάρι Ινδιάνων να κατασκηνώνει εκεί κοντά στο μέρος που κρατούσαν την κόρη τους, με σκοπό στην πρώτη ευκαιρία να τη σώσουν. Σιγή ιχθύος μετά. Κανείς δεν μας εξήγησε τι απέγινε το δύστυχο κοριτσάκι που είχαμε συμπαθήσει.
Τέλος, ο Σεμπάστιαν έχασε τη γλυκιά Μέρι κι έμεινε χήρος, να μεγαλώνει το πολύ μικρό κοριτσάκι τους, μόνος. Μάταια η Ρέιτσελ προσπαθούσε να του βρει νύφη, αλλά εκείνος και λογικό είναι, δεν μπορούσε να ξεχάσει την αγαπημένη του γυναίκα. Λίγο πιο κάτω όμως, τον βλέπουμε να πιάνει ψιλή κουβεντούλα με τη δασκάλα (επίσης χήρα) και να γίνονται μια ευχάριστη παρέα. Κι εκεί όμως, μείναμε με την απορία, γιατί πάλι κανείς δεν μας έδωσε να καταλάβουμε αν τα βρήκαν ή απλώς έμειναν δύο καλοί φίλοι.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα κενά αυτά μπορεί να έγιναν και ψιλο-επίτηδες για να μας αφήσει ο σκηνοθέτης να δώσουμε εμείς το δικό μας τέλος σε καθεμιά από αυτές τις ιστορίες, αλλά δεν είναι έτσι, διότι, είναι πολλά τα κενά, δεν είναι ένα.
Μάλλον γράφτηκε βιαστικά, διότι η σειρά ακυρώθηκε ενώ είχαν σκοπό να συνεχιστεί και την έγραψαν τσάκα-τσάκα.