Που είναι καλύτερο το Breaking Bad και που το Πάρε Τον Σολ;
Σε αντίθεση με τις περισσότερες σειρές, το Πάρε Τον Σολ, είναι μια καταπληκτική σειρά από μόνη της. Στην πραγματικότητα, είναι απίστευτο που γέννησε συζητήσεις μεταξύ των θαυμαστών, σχετικά με το αν θα μπορούσε πραγματικά να είναι καλύτερη σειρά από τον προκάτοχό της, Breaking Bad.
Οι δύο σειρές, έχουν παρόμοιο στιλ, χάρη στην πρακτική του δημιουργού Vince Gilligan. Και και οι δύο αφηγούνται ιστορίες συνηθισμένων αντρών που καταστράφηκαν από τον κόσμο του εγκλήματος. Υπάρχουν όμως πολλά στοιχεία που τις κάνουν να διαφέρουν.
Το Πάρε Τον Σολ, κινείται με αργό ρυθμό. Αυτό δίνει στους ηθοποιούς πολλές ευκαιρίες να εξερευνήσουν τις αποχρώσεις των χαρακτήρων, αλλά μπορεί και να διαθέσει ολόκληρα επεισόδια που εστιάζουν στα επακόλουθα. Η ένταση και η αγωνία, διαρκεί πολύ περισσότερο από ότι στο Breaking Bad, το οποίο κινήθηκε με πρωτοποριακό ρυθμό στις πέντε σεζόν του.
Και οι δύο σειρές, έχουν στοιχεία μαύρης κωμωδίας, διαθέτοντας μια σκοτεινή αίσθηση του χιούμορ. Ωστόσο, δεδομένου ότι το Πάρε Τον Σολ είναι μία σειρά βασισμένη στον πιο “αστείο” χαρακτήρα του Breaking Bad, διαθέτει τις καλύτερες κωμικές στιγμές.
Και στις δύο σειρές, έχουμε δύο κύριους χαρακτήρες που συνεργάζονται, αλλά δεν είναι απαραίτητα φίλοι. Ο Γουόλτ και ο Τζέσι, μπορούμε να πούμε εύκολα ότι είναι το ισχυρότερο ζευγάρι. Ανέπτυξαν ένα είδος σχέσης πατέρα-γιου. Ο Bob Odenkirk και ο Jonathan Banks, είναι εξίσου εξαιρετικά ταλαντούχοι ηθοποιοί, αλλά δεν έχουν τη συγκλονιστική χημεία των Bryan Cranston και Aaron Paul.
Τόσο το Breaking Bad όσο και το Πάρε Τον Σολ, ξεκινούν δημιουργώντας ένα τέλος. Το Πάρε Τον Σολ, το κάνει πιο ανοιχτά, αφού στηρίζεται σε πολλά flash-forwards, διότι έτσι κι αλλιώς είναι prequel. Το Breaking Bad, ξεκινά με τον Γουόλτ να έχει καρκίνο και να κάνει ότι μπορεί για την οικονομική ασφάλεια της οικογένειάς του.
Ο Γκας Φρινγκ, μοιάζει πολύ και στις δύο σειρές. Είναι ένας βαρώνος ναρκωτικών που έχει στην κατοχή του την αλυσίδα εστιατορίων με τηγανιτά κοτόπουλα Los Pollos Hermanos. Στο Breaking Bad, κυριολεκτικά απείλησε να σκοτώσει ολόκληρη την οικογένεια του Γουόλτ. Από την άλλη, στο Πάρε Τον Σολ, δεν έχει κάνει κάτι τρομακτικό (τουλάχιστον ακόμη).
Η σκηνοθεσία στο Breaking Bad, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και έξω από το από τα κλισέ των τηλεοπτικών σειρών, αλλά αν τη συγκρίνεις με αυτή του Πάρε Τον Σολ, η δεύτερη, είναι πραγματικά καλύτερου επιπέδου.
Το Breaking Bad, είχε ένα από τα σπουδαιότερα επεισόδια-πιλότους όλων των εποχών, δημιουργώντας το σενάριο και τους χαρακτήρες, με έναν ελκυστικό τρόπο. Ο πιλότος του Πάρε Τον Σολ, θύμιζε περισσότερο μια κωμική σειρά. Η εν λόγω σύγκριση βέβαια δεν είναι δίκαιη, δεδομένου ότι το πιλοτικό επεισόδιο του Breaking Bad, έπρεπε να προσελκύσει θεατές που δεν είχαν ξαναδεί ποτέ αυτούς τους χαρακτήρες ή αυτόν τον κόσμο. Ήταν μια ολοκαίνουργια ιστορία, σε αντίθεση με τον πιλότο του prequel, που είχε εξασφαλίσει την καθιερωμένη ιστορία και τους γνωστούς χαρακτήρες.
Τέλος, η Σκάιλερ Γουάιτ, για κάποιο χρονικό διάστημα, ήταν μία από τους πιο μισητούς χαρακτήρες και στην πορεία, δεν έγινε ποτέ τόσο συμπαθής ή ρεαλιστική όσο η Κιμ Γουέξλερ.
Που είναι καλύτερο το Breaking Bad και που το Πάρε Τον Σολ;
Σε αντίθεση με τις περισσότερες σειρές, το Πάρε Τον Σολ, είναι μια καταπληκτική σειρά από μόνη της. Στην πραγματικότητα, είναι απίστευτο που γέννησε συζητήσεις μεταξύ των θαυμαστών, σχετικά με το αν θα μπορούσε πραγματικά να είναι καλύτερη σειρά από τον προκάτοχό της, Breaking Bad.
Οι δύο σειρές, έχουν παρόμοιο στιλ, χάρη στην πρακτική του δημιουργού Vince Gilligan. Και και οι δύο αφηγούνται ιστορίες συνηθισμένων αντρών που καταστράφηκαν από τον κόσμο του εγκλήματος. Υπάρχουν όμως πολλά στοιχεία που τις κάνουν να διαφέρουν.
Το Πάρε Τον Σολ, κινείται με αργό ρυθμό. Αυτό δίνει στους ηθοποιούς πολλές ευκαιρίες να εξερευνήσουν τις αποχρώσεις των χαρακτήρων, αλλά μπορεί και να διαθέσει ολόκληρα επεισόδια που εστιάζουν στα επακόλουθα. Η ένταση και η αγωνία, διαρκεί πολύ περισσότερο από ότι στο Breaking Bad, το οποίο κινήθηκε με πρωτοποριακό ρυθμό στις πέντε σεζόν του.
Και οι δύο σειρές, έχουν στοιχεία μαύρης κωμωδίας, διαθέτοντας μια σκοτεινή αίσθηση του χιούμορ. Ωστόσο, δεδομένου ότι το Πάρε Τον Σολ είναι μία σειρά βασισμένη στον πιο “αστείο” χαρακτήρα του Breaking Bad, διαθέτει τις καλύτερες κωμικές στιγμές.
Και στις δύο σειρές, έχουμε δύο κύριους χαρακτήρες που συνεργάζονται, αλλά δεν είναι απαραίτητα φίλοι. Ο Γουόλτ και ο Τζέσι, μπορούμε να πούμε εύκολα ότι είναι το ισχυρότερο ζευγάρι. Ανέπτυξαν ένα είδος σχέσης πατέρα-γιου. Ο Bob Odenkirk και ο Jonathan Banks, είναι εξίσου εξαιρετικά ταλαντούχοι ηθοποιοί, αλλά δεν έχουν τη συγκλονιστική χημεία των Bryan Cranston και Aaron Paul.
Τόσο το Breaking Bad όσο και το Πάρε Τον Σολ, ξεκινούν δημιουργώντας ένα τέλος. Το Πάρε Τον Σολ, το κάνει πιο ανοιχτά, αφού στηρίζεται σε πολλά flash-forwards, διότι έτσι κι αλλιώς είναι prequel. Το Breaking Bad, ξεκινά με τον Γουόλτ να έχει καρκίνο και να κάνει ότι μπορεί για την οικονομική ασφάλεια της οικογένειάς του.
Ο Γκας Φρινγκ, μοιάζει πολύ και στις δύο σειρές. Είναι ένας βαρώνος ναρκωτικών που έχει στην κατοχή του την αλυσίδα εστιατορίων με τηγανιτά κοτόπουλα Los Pollos Hermanos. Στο Breaking Bad, κυριολεκτικά απείλησε να σκοτώσει ολόκληρη την οικογένεια του Γουόλτ. Από την άλλη, στο Πάρε Τον Σολ, δεν έχει κάνει κάτι τρομακτικό (τουλάχιστον ακόμη).
Η σκηνοθεσία στο Breaking Bad, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και έξω από το από τα κλισέ των τηλεοπτικών σειρών, αλλά αν τη συγκρίνεις με αυτή του Πάρε Τον Σολ, η δεύτερη, είναι πραγματικά καλύτερου επιπέδου.
Το Breaking Bad, είχε ένα από τα σπουδαιότερα επεισόδια-πιλότους όλων των εποχών, δημιουργώντας το σενάριο και τους χαρακτήρες, με έναν ελκυστικό τρόπο. Ο πιλότος του Πάρε Τον Σολ, θύμιζε περισσότερο μια κωμική σειρά. Η εν λόγω σύγκριση βέβαια δεν είναι δίκαιη, δεδομένου ότι το πιλοτικό επεισόδιο του Breaking Bad, έπρεπε να προσελκύσει θεατές που δεν είχαν ξαναδεί ποτέ αυτούς τους χαρακτήρες ή αυτόν τον κόσμο. Ήταν μια ολοκαίνουργια ιστορία, σε αντίθεση με τον πιλότο του prequel, που είχε εξασφαλίσει την καθιερωμένη ιστορία και τους γνωστούς χαρακτήρες.
Τέλος, η Σκάιλερ Γουάιτ, για κάποιο χρονικό διάστημα, ήταν μία από τους πιο μισητούς χαρακτήρες και στην πορεία, δεν έγινε ποτέ τόσο συμπαθής ή ρεαλιστική όσο η Κιμ Γουέξλερ.
Επιπλέον μπορεί να σας ενδιαφέρουν:
