Οι πρώτες σκηνές της ταινίας «Πριν Φύγω», περιγράφουν μια κακομαθημένη κοριτσίστικη παρέα «όμορφων» του σχολείου, με τις μοιραία ανώριμες και ρηχές εφηβικές αξίες τους. Σε συνδυασμό με την γοητεία που επιβάλλει η ομορφιά που ασκούν στο περιβάλλον τους, προκαλούν πόνο και καταστάσεις μπούλινγκ.
Μη μου το χάσετε όμως σε αυτό το σημείο, γιατί η πλοκή της ταινίας είναι εντελώς αντίστροφη.
Μετά από μία απίστευτη νύχτα σε ένα πάρτι, τα κορίτσια επιστρέφοντας χάνουν τη ζωή τους σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Το επόμενο πρωί ωστόσο, η πρωταγωνίστρια ξυπνάει στο κρεβάτι της από την έναρξη της τελευταίας μέρας. Αφού «τρώει φρίκη» ζώντας τις ίδιες σκηνές από την αρχή και καταλήγει στο ίδιο δυστύχημα που δεν μπορεί να αποφύγει, το επόμενο πρωί και κάθε πρωί, προσπαθεί να αλλάξει τις παραμέτρους που την οδηγούν στην ίδια ρουτίνα που παγιδεύτηκε.
Από αυτό το σημείο ξεκινά η ομορφιά της ταινίας και εντείνεται όσο πλησιάζει στο τέλος της.
Η πρωταγωνίστρια αντιλαμβάνεται πόσες λεπτομέρειες έχανε από μία και μόνο μέρα της ζωής της και σταδιακά οδηγείται να ανακαλύψει πόσα όμορφα πράγματα υπάρχουν γύρω της, τα οποία έχανε παγιδευμένη στη ρηχότητα της καθημερινότητάς της, μέχρι τον λόγο που συντέλεσε να παγιδευτεί στο χρόνο.
Στα 90’ αυτής της ταινίας, αποτυπώνονται θαυμάσια οι αξίες της ζωής, αλλά και πόσα υπέροχα πράγματα συμβαίνουν ή μπορούν να συμβούν μέσα σε μία και μόνο μέρα, εφόσον τα αναζητήσουμε
Η ταινία είναι διδακτική, ειδικά σε έφηβους που δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα την ομορφιά που κρύβουν στιγμές και πρόσωπα που δεν έχουν απαραίτητα την λάμψη που τους αξίζουν, ώστε να τραβήξει την προσοχή τους. Μέσα από μία άριστη σεναριακή και σκηνοθετική προσέγγιση, υπενθυμίζονται θαυμάσια, στα 90’ αυτής της ταινίας, οι αξίες που αναγνωρίζονται από βετεράνους της ζωής, αλλά και πόσα υπέροχα πράγματα συμβαίνουν ή μπορούν να συμβούν μέσα σε μία και μόνο μέρα, εφόσον τα αναζητήσουμε. Πόσα περισσότερα δε, με δεδομένο το προνόμιο να μην είμαστε παγιδευμένοι σε μία χρονική επανάληψη.